Voetbalvereniging van 1959 tot nu in vogelvlucht..
Het is mei 1959, een mooie zondagse dag. Er is hoogmis. Direct na afloop wordt er op initiatief van de heren Gerard Thomas, Gert van Doorn en Niek Hilhorst in het R.K. Verenigingsgebouw aan de Voorstraat een vergadering belegd. Deze ontmoeting blijkt het begin te zijn van 60 jaar RKV.V. KOCKENGEN, oftewel Room Katholieke Voetbal Vereniging Kockengen. Een voetbalvereniging is opgericht! Om te kunnen voetballen, moet er wel een voetbalveld zijn en minstens een kleedhok. Voor het voetbalveld wordt er een stukje land gehuurd van toenmalig veehouder Dirk Koppers. Bij aannemer Cees Dijkers (vader van..) wordt er voor duizend gulden hout ingekocht, waar een kleedhok van in elkaar wordt getimmerd. De doelpalen zijn er al. Schapen lopen nog op het veld in het hele begin, dus moet vaak voor de wedstrijd het veld met een schep strontvrij gemaakt worden. Eerst wordt er nog een poosje gevoetbald aan de Spengense kade op het land van W. Fokker. Maar 10 jaar later in 1969 wordt er een belangrijk besluit genomen door de aankoop van een stuk land van de heer K. Hoogendoorn jr. tegen het bedrag van fl. 10.000,00 zegge tienduizend Hollandse guldens Met renteloze obligaties brengen de leden het geld bijeen. Vijf jaar later in 1974 krijgt de club het huidige hoofdveld in eigendom, gekocht van veehouder K. Oskam voor zestienduizend gulden
Hoe is het dan gesteld met de accommodatie? Het begint allemaal in een houten keet met twee kleedruimtes en een luik, waar snoepwaren en gazeuse worden verkocht. Stromend water is er dan alleen als het regent. Maar in 1972 kunnen de leden eindelijk, dertien jaar na de oprichting, gebruikmaken van een nieuw onderkomen. Eigenlijk is het niet meer dan een omgebouwde houten loods voor vijfduizend gulden gekocht in Uithoorn, maar het is een hele vooruitgang. Het voetballen gebeurt in de beginjaren uitsluitend op de zondag. Dankzij een enorme toeloop aan leden groeit de vereniging snel. Maar de nieuwe aanwas bestaat voornamelijk uit leden die juist op zaterdag willen voetballen. Het bestuur besluit dan ook een zaterdagelftal op te richten en de clubnaam te wijzigen in Voetbal Vereniging Kockengen.
De jaren verstrijken. In 1984 ziet, tegelijk met de viering van het 25-jarig bestaan, een fonkelnieuw clubgebouw (300.000 gulden) het levenslicht (nog steeds onze huidige accommodatie). Zo’n vijfenzeventig vrijwilligers helpen mee tijdens de bouw. De nieuwe uitstraling van V.V. Kockengen werpt haar vruchten af. Want een jaar na in gebruikneming van het nieuwe clubgebouw promoveert zowel het eerste zaterdagelftal als het eerste zondagteam. Ook wordt het tweede en vijfde zondagelftal kampioen en promoveren ook nog eens het tweede zaterdagelftal en het derde zondagelftal. Niet voor niets wordt in het jubileumboek “ Een boerenclub met allure” uit 1999 het jaar 1985 het “Gouden jaar van de V.V. Kockengen” genoemd.
De jaren 90 kenmerken zich door teloorgang van het zondagvoetbal. Steeds meer leden kiezen ervoor op zaterdag te willen voetballen, en hiermee wordt een landelijke trend gevolgd. Het trainingsveld blijkt in die jaren nauwelijks nog te voldoen. Bij een regenbui verandert het veld in een modderpoel. Er wordt steeds meer uitgeweken naar de speelvelden.
We maken een sprong naar 2007. Het ledenaantal is ondertussen gestaag gegroeid en de velden worden steeds zwaarder belast. Het 2e veld wordt in dat jaar, dankzij de Gemeente Breukelen, stevig onder handen genomen en volledig gerenoveerd. Ook het trainingsveld, dat bestond uit een gravel bovenlaag wordt omgetoverd tot een WETRA trainingsveld. Maar dit is nog niet alles. Wegens tekort aan kleedkamers en de tevens slechte staat hiervan wordt de kleedaccommodatie in hetzelfde jaar met veel zelfwerkzaamheid omgebouwd van 6 naar 8 kleedkamers. Het kon niet op in die tijd, want een jaar later wordt er een geheel nieuwe bar geplaatst en de keuken aanzienlijk gerenoveerd en vergroot.
Ook in die tijd krijgt het dames/meisjesvoetbal eindelijk vaste grond onder de voeten. Omdat het nu eenmaal niet bij een sportvereniging thuis hoort, wordt er verboden voortaan nog te roken in de kantine en overige ruimtes in het complex. In 2009 viert onze vereniging haar 50 jarig bestaan. Er wordt een feestweek gehouden, Sportpark “De Meent”wordt omgedoopt naar Sportpark “Niek Hilhorst”, en er wordt voor het eerst een Voetbalplaatjes Spaaractie georganiseerd in samenwerking met Supermarkt Coop Romijn. Dat tot enorm succes leidt.
We zijn aanbeland in het laatste decennium van ons 60 jarig bestaan. In april 2010 wordt onze voorzitter Fons benoemd tot lid in de orde van Oranje Nassau. Op sportief gebied zorgt Vrouwen 1 voor een daverende verrassing door voor de tweede keer in 3 jaar te promoveren. Het vrouwen/meisjesvoetbal is nu definitief doorgebroken binnen onze vereniging. In september 2010 doet het Kaboutervoetbal voor het eerst zijn intrede bij de V.V. Kockengen. Jongens en meisjes van 4 en 5 jaar die voetbal leuk vinden, krijgen wekelijks op een speelse manier voetbaltraining om kennis te maken met de voetbalsport.
De laatste 10 jaar kan het bestuur geen daadkracht worden ontzegd. In het jubileumjaar 2009 wordt er een intensieve lobby gestart om de politiek ertoe te bewegen de nodige gelden vrij te maken voor een kunstgrasveld. Door de vele afgelastingen blijkt eens te meer hoe kwetsbaar onze velden in een slechtweer periode zijn. In 2011 is het zover. In de zomer wordt de grasmat afgegraven en vervangen door een heuse kunstgrasmat.
In 2012 vindt er weer een grootscheepse renovatie plaats. De entree en de toiletten krijgen een grondige opknapbeurt. Vrijwilligers zorgen er voor dat er een verbouwing plaatsvindt volgens de dan geldende eisen. Qua aantal jeugdleden zitten we nog steeds in de lift. In 2012 begroet de Jeugdafdeling de 8 jarige Milan Struijk als haar 150ste jeugdlid.
Ook de V.V. Kockengen gaat met zijn tijd mee. Een nieuw kassasysteem doet zijn intrede, waardoor er met een betaalpasje afgerekend kan worden. Dankzij vele sponsors komt er ook een pannaveldje - ook wel pannakooi genoemd - voor de jeugd. Met het pannaveld wordt in feite het ouderwetse straatvoetbal nagebootst.
Mede door de slechte isolatie van het clubgebouw is de hoogte van de elektriciteitsrekening voor de penningmeester elk jaar weer een doorn in het oog. De koppen worden bij elkaar gestoken en uiteindelijk wordt besloten zonnepanelen te plaatsen op het dak aan de
zuidwest zijde. Met veel zelfwerkzaamheid wordt het plan tot uitvoering gebracht en wordt er nu stroom voor een belangrijk deel zelf opgewekt.
Een fraai en betrouwbaar scorebord is het visitekaartje van elke vereniging en zorgt voor een optimale weergave van het wedstrijdverloop van de voetbalwedstrijd. Een kostbare aangelegenheid. Niettemin gaat mede dankzij sponsoring deze wens voor de vereniging in 2016 in vervulling.
Het verleden heeft aangetoond dat een muziekinstallatie in een kantine nooit een lang leven is toebedeeld. Een commissie wordt benoemd en krijgt de opdracht te zoeken naar een betaalbare en duurzame geluidsinstallatie. In september 2018 wordt er uiteindelijk, dankzij de Club van 52, een muziekinstallatie voor zowel binnen als buiten geïnstalleerd, dat aan de gestelde voorwaarden voldoet.
Inmiddels is er een commissie in het leven geroepen die de mogelijkheden gaat onderzoeken om te komen tot een nieuw terras. De bedoeling is dat het terras in de zomerstop van 2020 gerealiseerd gaat worden.
Loopt alles dan in onze vereniging crescendo ? Op sommige punten is de toekomst van onze vereniging nog ongewis. Al enkele jaren namelijk is het bestuur van de V.V. Kockengen, samen met omliggende voetbalverenigingen, in gesprek met gemeente Stichtse Vecht over de privatisering van de buitensportaccommodaties. Dit houdt kort in dat, als het aan de Gemeente ligt, we als vereniging, populair gezegd, grotendeels zelf onze broek moeten gaan ophalen. De Gemeente zal weliswaar jaarlijkse vergoedingen overmaken, maar deze staan niet in verhouding tot de fors hogere uitgaven, waar we mee te maken zullen krijgen. Tel daarbij op dat het clubgebouw ons eigendom is en enorm veel onderhoud vergt en op termijn vervangen moet worden, betekent dit dat we als vereniging voor forse uitdagingen komen te staan de komende jaren.
Jubileumboek “Een boeren-club met allure…..” in PDF
